Van zodra het buiten donker en guur wordt, komen ze te voorschijn. De rollen. Ze zijn voorlopig nog niet aan mij besteed. Bij gebrek aan voorbijflitsende koeien, weerelementen en het teamgevoel; kan het me weinig boeien, vermoed ik. Ja zelfs, de vliegjes in de ogen zou ik missen.
Maar een koers op rollen, dat is toch weer net iets anders. Het is zowat dé wielerhoogmis in Gent, naast de zesdaagse welteverstaan. Een initiatief van het ploegje waar ik zelf sinds juni bij fiets, de wielerclub Spaak & Spier, geen café maar wel een frituurploeg (Frituur Meulestede van sympathieke Joeri met de beste frietjes van Gent en omstreken).
Een koers op rollen dus. En dat mag je letterlijk nemen. Een podium, acht koersfietsen op rollen, evenveel Gentse wielerploegen (van cargofietsers, mountainbikers, coureurs tot triatleten), live becommentariëring vanop scheidsrechtersstoelen, een dj set en een publiek van uitgelaten supporters dat hun team naar de overwinning schreeuwt. Mijn oren tuiten er nog van. Het strijdtoneel waar gestreden, of beter gereden, wordt voor de eer; want die beker krijg je op een kermis nog niet kwijt. En dat allemaal op 11 november, de dag waarop de strijd eigenlijk gestaakt wordt.
Maar voor de eer dus, en toch wil niemand zich zomaar gewonnen geven.
En daarom begint het al twee maanden voordien, met een aangepast trainingsschema: 15 keer La Houppe, tijdritten, fietsen en danseuse tot X-biken toe (lees: spinning met een beweegbaar stuur, wat het toch net iets boeiender maakt). Geruchten doen de ronde dat een ander team zelfs in de Vogezen zou gaan trainen zijn. De dagen voor de koers worden er zelfs psychologische spelletjes op Facebook gespeeld. Allemaal om die tegenstander te verzwakken.
Dat alles leidde tot een explosieve koers van maar liefst zeven uren. Zeven uren zweten en stampen. Met alleen de besten van elke ploeg op het podium. Of dat jaloezie en afgunst creëerde bij de andere ploegmensen? Neen, het was een groepsgebeuren waarbij de pasta- en sfeermakers, bonnetjesverkopers en barmensen al even belangrijk waren als de coureurs op het podium. Één voor allen, en .., jawel.
Het heeft ons nipt naar de overwinning gebracht. Een overwinning die nog nazindert, bewijze mijn Facebooktijdlijn en mailbox die helemaal in het teken van de KOR ofte koers op rollen staan vandaag; de dag waarop ik deze column schrijf.
We hebben gewonnen, ja, maar niet alleen de koers. Ook ons groepsgevoel en teamspirit zijn serieus gevoed, en die zaten al bijzonder goed. En daar is het me bij fietsen voor een groot stuk toch om te doen.
Die rollen laat ik dus toch nog maar even voor wat ze zijn.
